Ak saçli basini alip eline,
Kara hülyalara dal annecigim!
O titrek kalbini bahtin yeline,
Bir ince tüy gibi sal annecigim!
Sanma bir gün geçer bu karanliklar,
Gecenin ardinda yine gece var;
Çocuklar hiçkirir, anneler aglar,
Yasli gözlerinle kal annecigim!
Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadin yayilmis, çirpinmak için;
Bu kis yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al annecigim!
Ben bu gurbet ile düstüm düseli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döseli,
Bir soguk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldigim zaman,
Geceyi koynuma aldigim zaman,
Gözlerim kapanip daldigim zaman,
Yeniden yollara düzülmekteyim.
Son günüm yaklasti görünesiye,
Kalmadi bir adim yol ileriye;
Yüzünü görmeden ölürsem diye,
Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim
