bir kapi açildi, ansizin, baktik:
aksam!.. kimse benzemez oldu kendine;
kim bilir ne kadar hüzünlü artik,
bir odadan ötekine geçmek bile...
sen neysen o kadarsin, ey aksam!
annem içini çekiyor kimi ansa;
ürkü!.. biri ansizin bir gül koparsa;
simdi uzak olandir neye ulassam...
ah, aksamdan bile ürküyor çocuk;
her yer alacakaranlik gurbet;
soldu annem, solarken goblen ve tülbent;
ve aksamin ucuna dogru yolculuk...
bir türkü söylendi, neyin tadi var?
aksam bile bitti, kalmadi çünkü...
çekildik, bir basina kaldi o türkü;
kapilar arkamizdan kapanmadilar..
